Kat in het bakkie

Bij de term “Vergeten Dieren” duiken beelden van zwerfhonden in Roemenië bij mij op, proefkonijnen, nertsen achter tralies, beren aan een ketting… Bij “Vergeten Dieren” denk ik niet direct aan onze gezellige huiskat; snoezend op de vensterbank, terwijl de eerste herfstregen tegen de ramen aan klettert. Onterecht, zo blijkt… want onze huiskat is wel degelijk een vergeten dier in sommige situaties.

Neem de mevrouw, die bij de dierenkliniek “een afspraak” heeft voor euthanasie. Mevrouw komt binnen met haar kat, zorgvuldig in het meegebrachte mandje gemanoeuvreerd. Schoonzoon is mee voor de mentale support. Mevrouw kijkt me aan en zet het mandje met een diepe zucht op tafel. “Zo… Hier is ze dan. Ga uw gang”. Nou inderdaad, ik ga m’n gang en wil de kat uit het mandje halen om het beestje aan een klinisch onderzoek te onderwerpen, voordat ik het eventueel uit haar lijden zal verlossen. Aan de blik van mevrouw kan ik duidelijk zien dat dit niet de bedoeling is. “U geeft haar toch een spuitje?” “U hoeft haar niet te onderzoeken, hoor!” “Als u haar nú geen spuitje geeft… ( mevrouw wordt roder en roder en ook ik krijg rode vlekken in mijn nek ) … “Ik heb een afspraak voor euthanasie !!!!”

Ik vertel mevrouw dat deze verhitte discussie geen zin heeft en verzoek haar om een andere dierenkliniek te bezoeken. Mevrouw verlaat, mét kat en schoonzoon, de spreekkamer. Opgelucht haal ik adem. Dan steekt schoonzoon zijn gezicht nog even om de deur; excuses voor het gedrag van zijn schoonmoeder.

Mevrouw dacht “kat in het bakkie” te hebben en makkelijk van poes af te komen. Over vergeten dieren gesproken……………

(Bron foto: Pixabay)