Vrij baan voor Nederlandse trekvissen
Waterbeheer is in Nederland van levensbelang. Tenslotte ligt een groot deel van het land onder zeeniveau en regelmatig ook onder het niveau van de rivieren die door ons land stromen. Daarom wordt het water op alle niveaus gereguleerd. Van het kleinste slootje tot de monding van de grootste rivieren zorgen gemalen, stuwen en sluizen voor het juiste waterniveau door water tegen te houden of juist door te laten. Dat is goed voor de veiligheid, de landbouw en de scheepvaart, maar niet voor veel vissoorten.
Obstakels slechten
Met de paling gaat het zeer slecht, maar ook andere trekvissen als de spiering, de driedoornige stekelbaars en de zeeforel hebben veel last van de obstakels bij hun trektocht. Deze vissen leven in zout water, maar planten zich voort in zoet water. Waterbeheerders zoals Rijkswaterstaat en de Waterschappen zijn zich hiervan bewust en nemen veel maatregelen om de vissen in staat te stellen deze obstakels toch te passeren. Dit gebeurt bijvoorbeeld in en rondom het Noordzeekanaal, waarbij het aanleggen van vispassages en vistrappen ervoor zorgt dat vissen de obstakels in beide richtengen kunnen passeren.
Meten is weten
Op veel andere plaatsen wordt onderzocht in hoeverre vissen worden gehinderd door bepaalde waterwerken. Om een indicatie te krijgen van de migratie wordt vaak een beroep gedaan op de waarnemingen van sportvissers. Maar er wordt ook wetenschappelijk onderzoek gedaan, zoals recent in Brabant bij het plaatse Dongen. Het stroomopwaartse deel van de Beneden Donge stroomt hier met een sifon onder het Wilhelminakanaal door, en deze sifon vormt een potentieel knelpunt in de vismigratieroute tussen de Boven en Beneden Donge. Waterschap Brabantse Delta heeft daarom de vispasseerbaarheid van deze sifon laten onderzoeken. Uit het onderzoek bleek de sifon voor de vissen goed te passeren. Maar om alle knelpunten op te lossen, moet er nog veel worden gedaan.
(Bron foto: STOWA)