Gelukskippen

Koos van Zomeren is een veelzijdig schrijver van verhalen, gedichten, thrillers, romans en columns. Veel van zijn bundels bevatten verhalen over dieren en natuur, en uit een paar van die bundels las hij voor. Het ontroerendste verhaal ging over een kip die 'de dikke kip' werd genoemd. Aan het begin van het verhaal was de kip helemaal niet dik. Ze lag op een avond roerloos langs de kant van de weg. Ze was gewond. Waarschijnlijk was ze aangereden en ze leek dood te gaan. Het leek er op dat het de bedoeling geweest dat ze samen met haar vriendinnen vanuit een kippenmesterij naar het slachthuis zou worden gebracht. Maar om onbekende reden was zij, in eerste instantie, de dans naar de dood ontsprongen. Nu lag ze in de berm en de man die haar vond nam haar mee naar huis. Hij legde haar in een doos met stro, zorgde dat er water en kippenvoer was, en ging er van uit dat het diertje waarschijnlijk de nacht niet zou overleven.

Maar de volgende dag leefde ze nog. Ze lag stil en onbeweeglijk in het stro en had het voer niet aangeraakt. Wellicht was te zwak, of was ze geen kippenkorrels gewend. Dus gaf men kippenmeel, maar ook dat at ze niet. Er zat geen schot in genezing van het diertje, maar dood ging ze ook niet. Maar opeens was er een kuiltje in het kippenvoer. Kip had gegeten! Vanaf toen ging het bergopwaarts. Ze at, ze dronk, ze bewoog, en op een gegeven moment was ze sterk genoeg om naar buiten te mogen. Ze was blijkbaar, op die ene avond in de berm na, nooit buiten geweest, want een windvlaag maakte haar bang. Maar die angst ging voorbij, en het leven van de dikke kip werd goed, tussen de andere kippen van haar redder.

Met dit verhaal nog in mijn hoofd ging ik na de lezing naar huis en kwam een kennis tegen, Femke. Femke had ook een verhaal over kippen. Een vriendin van haar, die dicht bij een kippenboer woont, zag op een dag hoe die boer een paar levende kippen in een container vol dode kippen smeet. Toen ze de boer daarop aansprak haalde die zijn schouders op en zei dat die beesten dan binnenkort het loodje wel zouden leggen. Femke's vriendin dook in de container en haalde de twee nog levende kippen er uit. Met onder elke arm een kip ging ze naar huis. Bij haar kregen de dieren goede verzorging en alsnog een mooi leven.

Maar al die andere kippen? Hoe vaak zouden er misstanden plaatsvinden? Het zou dus goed zijn als er vaak en onverwacht nauwkeurige controles werden uitgevoerd. Met vooral voldoende aandacht voor het welzijn van de dieren. Want de natuur kan dan wreed zijn, de mens helaas ook.

(Bron foto: Pixabay)